Φως και σκιά, αισθητική και κομψότητα της Άπω Ανατολής, με άρωμα από γιασεμί, νυχτολούλουδο και ζεστό τσάι. Αρχιτεκτονική, διακόσμηση, θέατρο Νο και μαύρο θέατρο.
Μυσταγωγία ή χρηστικότητα;; Πού βρίσκεται τελικά η ομορφιά;;
Τέχνες και πολιτισμός της Ανατολής σε αντιδιαστολή με τ´ αντίστοιχα της Δύσης.
Συγκίνηση για την αναφορά στα πατρογονικά εδάφη της Κεφαλονιάς και γεγονότων που άκουγα από την γιαγιά μου. Το μπακάλικο σημείο συνάντησης και κοινωνικού σχολιασμού.
Ωραίες περιγραφές αλλά λίγο φλύαρο και πολύ ρομαντικό για τα γούστα μου.
Σ’ ένα αριστοκρατικό και μαγικό συνάμα Λονδίνο, με την Μαίρη Πόπινς σαν άλλη Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Σουρεάλ καταστάσεις με αέρια γέλιου υπό το άγρυπνο και αυστηρό βλέμμα της Μαίρης. Ένας σκύλος βασιλικότερος του βασιλέως, μια δεσποινίς που τα βραχιόλια της βροντούν, ενώ λειτουργεί σαν Ελληνίδα μάνα: «τη ζακέτα σου να πάρεις!» Κοιτά ποιος μιλάει νούμερο 1,2,3 κλπ και μια Μαίρη Πόπινς... λιιιιγο αντιδραστικό στοιχείο.
Φιλενάδα, βάλε έναν καφέ και κάτσε να τα πούμε!! Ευχάριστο ανάγνωσμα, με απλή / γρήγορη ροή, δόσεις χιούμορ και αποτελεί page turner. Ξέχασα κάτι;; Μάλλον όχι.
Λίγο πριν επιστρέψουν οι καλικάντζαροι στον τόπο κατοικίας τους, στο τέλος των εορτών, είπαμε να δούμε τις σκανταλιές τους, μπορεί να έλε...
