Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ

Βρισκόμαστε στη σύγχρονη Ιρλανδία της περασμένης δεκαετίας και συγκεκριμένα στο έτος 2005. Ο Τζέρι Φέγκαν είναι ένας πρώην εκτελεστής του ΙΡΑ που έδρασε για σχεδόν τριάντα χρόνια. Ήταν ενταγμένος στις ομάδες του ΙΡΑ από τα πρώιμα εφηβικά του χρόνια. Στα 45 του, είναι πλέον αλκοολικός και ψυχικά διαταραγμένος. Τον ακολουθούν δώδεκα φαντάσματα παλαιών θυμάτων του, τον κυνηγούν και του ζητούν εκδίκηση και έμμεσα του δείχνουν τον δρόμο προς την εξιλέωση και τη λύτρωσή του. Στο δρόμο λοιπόν προς τη λύτρωση και την απαλλαγή από τις ερινύες του (τα φαντάσματα των θυμάτων του ερμηνεύονται ως τις τύψεις που έχει για τον άδικο χαμό τους τον οποίο ο ίδιος προκάλεσε ακολουθώντας τις «επιταγές» που του είχαν «επιβληθεί» από την ομάδα). Στην προσπάθειά του να λυτρωθεί, προχωρά στον αφανισμό των υπόλοιπων μελών της ομάδας του, των όσων διέταξαν ή ήταν οι ηθικοί αυτουργοί των συγκεκριμένων δολοφονιών. Η εκδίκηση που παίρνει για καθένα από τα θύματα ισούται με την απομάκρυνση ενός φαντάσματος.

Ο Τζέρι, που μέχρι πρότινος ήταν ένα πιστό μέλος της ομάδας του και πέρασε από τα διακριτά στάδια ανάπτυξης της ομάδας, τώρα φαίνεται να βρίσκεται στο στάδιο της απομάκρυνσης – αποχώρησης και διάλυσης της ομάδας. Η συναισθηματική φόρτιση που τον κυριεύει, τον οδηγεί στην αποχώρησή του, ενώ παράλληλα αποσκοπεί στην προσωπική του ηρεμία και ισορροπία μέσα από το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με όποιο τίμημα. Ακολουθεί τώρα πια μια αντίστροφη πορεία.

Έχει πλέον απομυθοποιήσει τους λόγους και την ιδεολογία – πίστη στην ομάδα που τον οδήγησαν στις δολοφονίες. Πλέον δεν μιμείται τα άτομα που είχε ως πρότυπα και είχαν / έχουν την αξίωση να ορίζονται ως επιτυχημένα), δε δέχεται πλέον κάποιου είδους υποβολή και δεν επηρεάζεται από τα άτομα τα οποία διαθέτουν ισχυρή προσωπικότητα, με αποτέλεσμα να μην τροποποιεί τις απόψεις και τις στάσεις του, σύμφωνα με τις δικές τους. Γεγονός που φαίνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, στη συνάντηση που είχε στο σπίτι του, με τον παιδικό του φίλο και πολιτικό πλέον Μακ Κένα, όπου και διέπραξε την πρώτη δολοφονία – ξεκαθαρίσματος.

Δεν εμπιστεύεται κανέναν και δε θέλει να συμμαχήσει με κανέναν από τους παλιούς συνεργάτες του. Η πολύχρονη παραμονή του στη φυλακή μετά τις δολοφονίες τον έχουν αλλάξει. Το μοναδικό άτομο που δείχνει να εμπιστεύεται και δείχνει να έχει φιλικές (και όχι μόνο) διαθέσεις είναι η ανιψιά του παλιού και παιδικού του φίλου Μακ Κένα. Η Μαρί, εκδιωγμένη από την ίδια της την οικογένεια γιατί παντρεύτηκε αστυνομικό και είχε διαφορετικές αντιλήψεις και ιδέες από την «πολιτική» ομάδα – παράταξη που ανήκε η οικογένειά της, δείχνει να συμπαθεί και αυτή τον Τζέρι. Η ένωση και «ομαδοποίηση» των ανθρώπων ή και η αποχώρηση (ακούσια ή εκούσια) από αυτή, γίνεται ξεκάθαρο πως στηρίζεται στις αντιλήψεις – ιδεολογία και τα πιστεύω που έχει το άτομο. Έδιωξαν πριν από χρόνια τη Μαρί για τη στάση και συμπεριφορά της, απομακρύνουν και φοβούνται τώρα τον Τζέρι.

Τώρα πλέον στην ομάδα, δεν επικρατεί η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια. Τα μέλη της ομάδας πλέον φοβούνται και δεν εμπιστεύονται κανέναν, για να επιβάλλουν τα τη δύναμή τους, προσπαθούν να επιβληθούν μέσω της επίδειξης δύναμης και ισχύος, υπό την απειλή της επικείμενης δολοφονίας ενίοτε, και η ομάδα βρίσκεται υπό διάλυση.

Μέσα στο κείμενο αποτυπώνεται ξεκάθαρα, πως ενώ αρχικά μπορεί να υπήρχε κάποιο ιδεώδες και κάποιες αντιλήψεις για τα πολιτικά τεκτενώμενα της χώρας, αλλά πλέον αυτά δεν υπάρχουν, ή και κάποιους ίσως και να μην υπήρχαν ποτέ, αλλά να αποτέλεσαν το πρόσχημα για να ενταχθούν σε μία ομάδα και να εξελιχθούν. Τα μέλη της ομάδας δεν προσπαθούν για καλύτερες συνθήκες, αλλά για περισσότερα κονδύλια τα οποία θα τοποθετηθούν σε «ειδικούς» λογαριασμούς για ιδίων όφελος ή για καλύτερες, προσωπικές αναρριχήσεις σε θέσεις – κλειδιά στις βαθμίδες της εξουσίας. Με γλαφυρότητα παρουσιάζονται η διαφθορά στην εξουσία αλλά και η κατάχρησή της. Η διαφθορά και οι προσωπικές διεκδικήσεις κατά την διάρκεια του αγώνα. Εκβιασμοί, μίσος και πάθος για το χρήμα και την εξουσία, αποτελούν ένα βολικό πεδίο δράσης για μισθοφόρους, πράκτορες διπλούς ή εναλλασσόμενους ακόμα, από τη μία μεριά στην άλλη. Ο κεντρικός ήρωας για να λυτρωθεί, αντιμάχεται τελικά την ομάδα του και βρίσκεται αντιμέτωπος με όλους εκείνους που μέχρι πρότινος θεωρούσε φίλους και σύμμαχους.

Ως προς την τεχνική του Διοικητικού Πλέγματος, διαφαίνεται πως στην πορεία ανάπτυξης της ομάδας, διατηρείται ένα αυταρχικό είδος management, όπου προέχει μόνο η επίτευξη του τελικού σκοπού και στόχου της ομάδας από την πλευρά του ηγέτη της ομάδας, όπου κάποια στιγμή αυτό υπήρξε και το «ολέθριο» λάθος, καθώς μέσα από τη διάλυση της ομάδας, σε μια ομάδα όπου δεν αποτελεί μια εργασιακή και συναδελφική, αλλά μία ομάδα επαναστατημένων δολοφόνων, τα αποτελέσματα ήταν θανάσιμα για πολλά από τα μέλη της. 

---