Το φύλλο - Βασίλης Βασιλικός

«Η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον είναι πρωτίστως σχέση πνευματική/υπαρξιακή: διαρκούς αναστοχασμού, εμπειρικής παιδείας, αειφόρου πολιτισμού». Κρατώ αυτό από το βιβλίο. 

 

Ένα μανιφέστο για την ανθρωπολογική και κατ’ επέκταση για την οικολογική καταστροφή. 

Η αυξανόμενη αρνητική μεταβολή των περιβαλλοντικών ζητημάτων δημιούργησαν την ανάγκη για την αντιμετώπισή τους, αλλά και για την αλλαγή της θεώρησης του ανθρώπου αναφορικά με την σχέση του με τη φύση. Τα οικολογικά προβλήματα μας αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε ορθά θεμέλια και βάσεις αναφορικά με τις ηθικές σχέσεις και τη σχέση του ανθρώπου με την φύση. 

Ποια όμως είναι η ηθική υποχρέωση που έχει ο άνθρωπος στη σχέση του με κάτι που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος, αλλά ανήκει στο ευρύτερο οικοσύστημα; Η ανθρωποκεντρική λογική που στηρίζεται στην πραγματιστική λογική;; Ή η σκέψη των βιοκεντρικών φιλοσόφων;;;

Στη διαμόρφωση ενός νέου ήθους μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος καλείται  (ή μήπως απαιτείται;) η διαμόρφωση ενός ατόμου – πολίτη, το οποίο άτομο, θα είναι υπεύθυνο – συμμετοχικό στα κοινωνικά δρώμενα πολίτη. Ο πολίτης αυτός θα είναι ικανός και πρόθυμος να διαλέξει τρόπο ζωής και συμπεριφορά που θα επιτρέπουν την διάσωση του περιβάλλοντος.

Αναφορές σε αναμνήσεις φοιτητικής ζωής και προσωπικής αναζήτησης στη Θεσσαλονίκη. 

Αναμνήσεις δικές μου από τη φοιτητική ζωή στην Κρήτη (καλά δεν θυμάμαι μόνο τις διαλέξεις της οικολογικής ψυχολογίας).