Πάντα
είχα αδυναμία στην Κυψέλη. Ως παιδί την αγαπούσα γιατί την είχα
συνδυάσει με τους προγόνους μου και με μυρωδιές όπως Θυμάρι, ρίγανη και
τσάι του βουνού. Ενήλικη πια και μόνιμος κάτοικος Κυψέλης πλέον -
απολαμβάνω τους περιπάτους στην περιοχή. Κάθε σπίτι (από τα bauhouse, τα
νεοκλασικά, αλλά και τα πιο σύγχρονα) και μια ιστορία, κάθε δρόμος έχει
τη δίκη του ιστορία.
Για
αυτή την ιστορία μας μιλάει και ο Χαρίτος. Μια ιστορία που κυλά στρωτά.
Μια ιστορία σύγχρονη, ένα κράμα από πολιτική και αστυνομική
λογοτεχνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου