Μια αναγεννησιακή ατμόσφαιρα και η μυρωδιά της υγρασίας, μουσική, γόνδολες και καλά κρυμμένα παλαιό-βιβλιοπωλεία. Ένας κηδεμόνας σαν τον Εμπενίζερ του Ντίκενς.
Μοσχοκάρυδο και σανδαλόξυλο, άραγε θα διάλεγες ένα βιβλίο χωρίς να ξέρεις το εξώφυλλο ή την υπόθεση; Βυζαντινή ιστορία και ο Ξυλούρης τραγουδά για την αγάπη του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Μυστικά και ενοχές. Βραδιά καρναβαλιού, Campari και μάτια ερμητικά κλειστά. Μυρωδιά από λεβάντα, πράσινο σαπούνι αλλά και καμμένων αναμνήσεων.
Και όπως λέει η Βιτάλη:
«Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
Μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
Κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
Κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι»
Πολύ ωραίος τρόπος γραφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου