Μυρωδιά από σανίδι

Μυρωδιά από φρεσκοψημένο ελληνικό καφέ και μια γεύση από το γλυκό βύσσινο της γιαγιάς που τόσο αναπολώ. 

Οι ιστορίες από το παρελθόν που άκουγα να λένε για το πώς έζησαν στα χρόνια της κατοχής και έπλαθα εικόνες με το μυαλό μου. 

Ένας Νικόλας που στην αρχή σου δίνει την εντύπωση πως θα μπορούσε να είναι άνετα ένας από τους Στάτλερ και Ουώλντορφ, αλλά τελικά είναι το ακριβώς αντίθετο. 

Μια μίξη από Ρωμαίο και Ιουλιέτα (του Σαίξπηρ, όχι το μικρό αιλουροειδές που έχει τρυπώσει στη ζωή μου τον τελευταίο 1,5 χρόνο), Τριστάνος και Ιζόλδη, Ερωτόκριτος και Αρετούσα.

Μήδεια και Όρνιθες... Ονόματα μεγάλα όπως του Καρόλου (όχι της Αγγλίας, αλλά του ελληνικού θεάτρου) και του Χατζιδάκη. Πρόσφατα είδα θεατρική παράσταση με τη ζωή της Κοτοπούλη, η οποία ήταν σύγχρονη της εποχής που εξιστορείται στο βιβλίο. Μια εποχή που παρά τις μελανές σελίδες στην ιστορία της χώρας (σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό επίπεδο) το θέατρο είχε πολλά να δείξει.
 Ευχαριστώ τον Kostas Krommydas για το ταξίδι.