Ένα βιβλίο διαφορετικό από τη σειρά με τον Χάρι. Βουτά κατευθείαν στα βαθιά (ειδικά αν έχεις pet στο σπίτι - ο λόγος που ακόμα δεν έχω διαβάσει το νεκροταφείο ζώων) στην αρχή ... και μετά σιωπή. Μαθήματα πολιτικής ιστορίας και κοινωνικών ανισοτήτων. Συνειδητό και υποσυνείδητο κατά τον Freud συνοδευόμενα με αγαπημένα μουσικά κομμάτια, αλλά και μια επανάληψη στην εξελικτική ψυχολογία.
Παρά τον όγκο του και τον αριθμό των σελίδων (οκ για τον Nesbo μιλάμε) φεύγει σαν «νερό». Στο πρώτο 1/3 έχει καποιες φλυαρίες, δεν μπορούσα να το παραβλέψω. Το μόνο που κάπως με «ενόχλησε» ήταν το στοιχείο που αφήνει να εννοηθεί από την αρχή και χάθηκε ολη η μαγεία της έκπληξης και της ανατροπής και ένας «ενθυλακωμένος όγκος» ως έκφραση που επαναλαμβάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου