Η κυνηγός του Χίτλερ

Στο τέλος του Β’ Π.Π. η γηραιά ήπειρος προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουν, κάποιοι δεν θα ηρεμήσουν αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη. Τρεις ιστορίες που καταλήγουν να αποτελούν μια. Ταξίδι στο χρόνο και όχι στο κέντρο της γης, όπως τραγουδούσε ο Παυλίδης με την παρέα του στα χρόνια της εφηβείας μου. 

Στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αγώνας για δικαίωση. Πατέρας και (πα)τέρας. Αγώνας για επιβίωση. Η φρίκη του πολέμου. 

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα ξεπηδά η Ελληνική μυθολογία (πες μου μια λέξη και θα σου αποδείξω πως είναι ελληνική έλεγε ο Gus Portokalos, καλά και μια καθηγήτριά μου στο προπτυχιακό το έλεγε). 

Ένα κορίτσι διορατικό, με μια Leica στο χέρι (πολύ φίλη μου), που κάνει όνειρα για το μέλλον να ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη (είπαμε... πολύ φίλη μου), να εξερευνήσει (ουχί η μικρή Ντορα - καθόλου φίλη μου). 

Μια φωτογραφία λέει πάντα την αλήθεια... αλλά ποια αλήθεια;; Αυτή που θες να δεις; Αυτή που ήθελε ο φωτογράφος να δεις; 

Συνωμοσίες, διπλωματία και κατασκοπεία. Στάλιν και Φράνκο και η σκιά του Χίτλερ να αιωρείται. 

 Εξαιρετικό βιβλίο και παρά τον όγκο του δεν κουράζει και δεν κάνει «κοιλιά».